-
1 rozkaz
m (G rozkazu) 1. (polecenie) order, command- z rozkazu generała on the orders of the General- aż do otrzymania dalszych rozkazów until further orders- wydawać rozkazy to give orders a. commands- wydać rozkaz zrobienia czegoś to order sth to be done- łamać rozkazy to breach (the) orders- wypełniać a. wykonywać rozkaz to carry out a command a. an order- słuchać czyichś rozkazów to obey sb’s orders- nie będę słuchał jego rozkazów I won’t take orders from him- kapitan dał rozkaz marszu/do marszu the captain gave the command to start marching- żołnierz zgłosił się w sztabie po rozkazy the soldier reported to headquarters for orders- twoje życzenie jest dla mnie rozkazem żart. your wish is my command- mam rozkaz pilnowania drzwi my orders are to guard the door- mam rozkaz nikogo nie wpuszczać my orders are not to let anybody through2. Komput. command- zmienił rozkaz w pamięci komputera he altered the command in the computer’s memory- □ rozkaz dzienny Wojsk. order of the day- rozkaz wymarszu Wojsk. marching orders■ być pod czyimiś rozkazami to be under sb’s command a. orders- być na czyjeś rozkazy to be at sb’s command- mieć kogoś pod swoimi rozkazami to have sb under one’s command- pod swoimi rozkazami miał cały pułk wojska he had the whole regiment under his command- oddać się/zaciągnąć się pod czyjeś rozkazy to put oneself/enlist under sb’s command- rozkaz! a. według rozkazu! yes, Sir!* * *rozkaz! — WOJSK yes sir!
* * *mi1. (= polecenie) order; rozkaz wymarszu marching orders; cofnąć rozkaz revoke an order; wydać rozkaz give an order; wykonać rozkaz obey an order, carry out an order; wykonywać czyjeś rozkazy take orders from sb; na czyjś rozkaz l. z czyjegoś rozkazu by order of sb; być na czyjeś rozkazy be at sb's command; być l. służyć pod czyimiś rozkazami be under sb's command; rozkaz to rozkaz orders are orders, an order is an order; twoje życzenie jest dla mnie rozkazem your wish is my command; rozkaz! wojsk. ( do mężczyzny) yes, Sir!; ( do kobiety) yes, Ma'am!; żegl. aye aye, Sir!.2. komp. instruction, command.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkaz
См. также в других словарях:
słuchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, słuchaćam, słuchaća, słuchaćają, słuchaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być nastawionym na wrażenia dźwiękowe, świadomie odbierać takie wrażenia za pomocą zmysłu słuchu :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
ulegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ulegaćam, ulegaća, ulegaćają {{/stl 8}}– ulec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ulegnę, ulegnie, ulegnij, uległ, uległa, ulegli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przerywać grę, walkę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
